“Τώρα μαμάκα”, φωνάζει η Βασιλικούλα. “Τώρα” φωνάζει και ο μικρός Άρτσι.
Τον Άρτσι τον γνωρίσαμε στο βιβλίο “ΤΩΡΑ!” των Tracey Corderoy και Tim Warnes, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος. Τι γίνεται αν είσαι ένα μικροσκοπικό ρινοκεράκι και ο κόσμος είναι γεμάτος όμορφα πράγματα να κάνεις; Ό,τι ακριβώς γίνεται όταν και ένα μικρό παιδάκι επιθυμεί κάτι με όλη του την ψυχή, βγαίνει το “Τώρα” από το στόμα και ο χρόνος σταματά σε αυτό!
Και εμείς τι κάνουμε; Τα παιδιά ζουν τη στιγμή και επειδή δεν έχουν κατακτήσει πλήρως τη γλώσσα ή δεν έχουν την εμπειρία να καταλάβουν αν και πότε τα πράγματα που θέλουν είναι διαθέσιμα ή πραγματοποιήσιμα, η υπομονή αποτελεί πραγματική πρόκληση. Η υπομονή είναι μία από τις βασικές αξίες που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας, μιας και παρόλο που δεν είναι κάτι το οποίο τα χαρακτηρίζει δεν σημαίνει ότι δεν τα αφορά κιόλας!
Επιστήμονες έχουν βρει ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν πιο υπομονετικά όταν βρουν κάτι για να απασχολούνται όσο περιμένουν. Zητώντας τους να κάνουν υπομονή, να περιμένουν δηλαδή, τους δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει την αναμονή πιο ευχάριστη διαδικασία.
Αντίθετα, εάν τα παρατάμε όλα για να φύγουμε τη στιγμή που το παιδί δηλώνει ότι βαρέθηκε και γκρινιάζει, τότε δύσκολα θα μάθει να υπομένει ώστε να μετατρέψει το κενό σε δημιουργική απασχόληση. Πώς, όμως, θα μάθουμε στα παιδιά να έχουν αυτοέλεγχο; Τα παιδιά χρειάζονται τα όρια, αλλά χρειάζονται και την αγάπη μας. Εάν τους προσφέρουμε μόνο αγάπη, χωρίς να τους διδάσκουμε και τα όρια, τότε είναι πολύ πιθανό τα μικρά μας να εξελιχθούν σε ένα μικρούς τυράννους!
Ασφαλώς, οι απαιτήσεις μας θα πρέπει να είναι λογικές. Δεν έχω την απαίτηση από την δίχρονη κόρη μου να καθίσει ακίνητη στη θέση της για πολλή ώρα, κυρίως αν δεν έχει κάτι ενδιαφέρον να κάνει! Προσπαθώ, όμως, (ούσα και εγώ υπομονετική και με ενσυναίσθηση) να την βοηθήσω ώστε να μπορεί να περιμένει για λίγα δευτερόλεπτα, μετά για λίγα λεπτά και πάει λέγοντας. Ακόμα και ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα της δίνει τη δυνατότητα να μάθει να διαχειρίζεται την ανία και να μην δημιουργεί γύρω της πανικό όταν επιθυμεί κάτι.
Ενθουσιάστηκα όταν “γνώρισα” την οικογένεια του Άρτσι! Έχουμε την ίδια γραμμή διαπαιδαγώγησης. Διαβάζοντας το βιβλίο μαζί με τη Βασιλική, διασκεδάσαμε πολύ, γιατί πέρα από το κείμενο, οι εικόνες είναι τόσο εύστοχες που η μικρή έλεγε “Άρτσι κάνε υπομονή” όταν έβλεπε να τον βάζουν σε μπελάδες η ανυπομονησία και ο παρορμητισμός του. Ομολογώ πως “αντέγραψα” και ένα κολπάκι από το βιβλίο αυτό. Νομίζω πως όλα τα παιδάκια πρέπει να γνωρίσουν τον Άρτσι και όλοι οι γονείς τους γονείς του…
Καλή σας ανάγνωση!
Η Σουζάνα Παπαφάγου είναι κλινική ψυχολόγος, ομαδική- οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια. Θα τη βρείτε στο http://kaleidoskopiopsychis.blogspot.gr/
