Τι παίζει με τη σεξουαλική ζωή των νέων γονιών; Από τη στιγμή που δύο άνθρωποι φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί, εκ των πραγμάτων, παύουν να είναι απλώς και μόνο ερωτικοί σύντροφοι, καθώς γίνονται ΚΑΙ γονείς. Γιατί το ΚΑΙ με κεφαλαία; Διότι, δυστυχώς, πολλά ζευγάρια ξεχνούν ότι προτού αποκτήσουν το ροδαλό, πανέμορφο μπεμπέ τους είχαν μια καλή ερωτική σχέση, χάρη στην οποία, άλλωστε, απέκτησαν το προαναφερθέν ροδαλό, πανέμορφο μπεμπέ.

Είμαι τυχερή, καθώς η μητρότητα δεν επηρέασε την ποιότητα της ερωτικής μου ζωής. (Ας μη γελιόμαστε, η ποσότητα δεν μπορεί να παραμείνει ανεπηρέαστη με δύο μικρά παιδιά.) Το γεγονός ότι η τελευταία δεν κλονίστηκε, παρά την εγκατάσταση στη «φωλίτσα» μας αρχικά ενός και στην πορεία ενός ακόμα κλαψιάρικου μωρού, μας ενίσχυσε τόσο ως ζευγάρι όσο και ως γονείς, γιατί μπορέσαμε να διατηρήσουμε μια ουσιαστική διαπροσωπική επικοινωνία, ώστε να αντεπεξέλθουμε τελικά με αρκετή επιτυχία στις αντικειμενικές δυσκολίες της απότομης προσγείωσης από την ανεμελιά του ερωτευμένου ντουέτου στην… κόλαση του menage a trois και, δυόμισι χρόνια μετά, στην υπερκόλαση του menage a quatre! Βέβαια, μάλλον, βοήθησε το γεγονός ότι ποτέ δεν αντιμετώπισα τη μητρότητα ως «τον φυσικό προορισμό της γυναίκας», ή ως πεπρωμένο (μια συνηθέστατη κοινωνική κατασκευή), αλλά ως φυσική εξέλιξη μιας υπέροχης σχέσης. Με άλλα λόγια, έγινα μαμά, γιατί αγαπώ τον σύντροφό μου και όχι γιατί έπρεπε να γίνω.

Ούσα απόλυτα ικανοποιημένη από την πορεία μας ως ζεύγους με μωρά (και πλέον με μεγαλούτσικα παιδιά), απόρησα που πολλοί αντιμετωπίζουν με απορία, ακόμα και με συντηρητισμό, ένα παντρεμένο ζευγάρι-γονείς μικρών παιδιών με καλή ερωτική ζωή. Κατέληξα, λοιπόν, στο θλιβερό συμπέρασμα ότι, ακόμα και στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η σεξουαλική ζωή των γονέων και ιδιαίτερα της μαμάς είναι θέμα ταμπού στην ελληνική κοινωνία. Μέσα από έρευνα, διαπίστωσα ότι δεν είναι σπάνιο, αλλά αντιθέτως είναι συχνότατο φαινόμενο, η σεξουαλική ζωή των νέων γονιών να είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με άλλα λόγια τα ζευγάρια που έγιναν γονείς να μην ξαναβρίσκουν ποτέ τους ερωτικούς ρυθμούς στους οποίους λικνίζονταν στην προ τέκνων εποχή.

Σεξουαλική ζωή των νέων γονιών- επεισόδιο πρώτο
Συνήθως, πηγή του κακού είναι η γυναίκα, που πλέον έχει αναχθεί από γκόμενα σε μάνα-μητέρα-μανούλα-μαμά. Από τη μια η σωματική και ψυχολογική κούραση της εγκυμοσύνης και της μητρότητας, από την άλλη η λατρεία της προς το πλασματάκι που κουβαλούσε με υπομονή ένα εννιάμηνο μέσα της, οι ορμόνες, ο αντιερωτικός θηλασμός, ο πόνος (ή ο φόβος του πόνου –που βέβαια προκαλεί ψυχοσωματικό πόνο) κατά την επαφή, η επιλόχειος κατάθλιψη την οδηγούν στο να παραμελήσει τον σύντροφό της και να δοθεί με όλο της το είναι στην ανατροφή του μικρού της θησαυρού, σε αυτό, δηλαδή, που από πολλούς θεωρείται το κοινωνικό της καθήκον.

Σεξουαλική ζωή των νέων γονιών- επεισόδιο δεύτερο
Δεν σημαίνει, όμως, ότι και το έτερον ήμισυ δεν φέρει τις ευθύνες του. Συμβαίνει συχνά, μετά τη γέννηση ενός μωρού, ο άντρας, που πασχίζει να συνειδητοποιήσει ότι είναι πλέον και πατέρας, να μην μπορεί να προσεγγίσει ερωτικά τη σύντροφό του, γιατί δεν την αντιλαμβάνεται πλέον ως γυναίκα, αλλά ως μητέρα του παιδιού του και άρα ως κάτι ιερό, που δεν πρέπει να σπιλώσει. Ακόμα, μη σας φανεί περίεργο, υπάρχουν άντρες που αντιμετωπίζουν με ανταγωνισμό το νεοαφιχθέν βρέφος και ενδόμυχα το ζηλεύουν, αφού απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής της συντρόφου τους. Τέλος, ένας άντρας συχνά δεν έχει την υπομονή ή απλώς δεν «τη βρίσκει» να κινηθεί ερωτικά εν μέσω κλαμάτων, μπιμπερό, πάμπερς, πιπίλων και σελτεδακίων. Οπότε, απότομα ή σταδιακά (ιδιαίτερα αν δεν βρίσκει ανταπόκριση) παύει να προσπαθεί.

Σεξουαλική ζωή των νέων γονιών- Happy end
Αλλά –για να μην κοροϊδευόμαστε– ουσιαστική και υγιής σχέση χωρίς ουσιαστική και υγιή ερωτική ζωή δεν νοείται. Η απώλεια της σεξουαλικότητας οδηγεί γρήγορα σε απώλεια της συντροφικότητας, που με τη σειρά της οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το ζευγάρι σε καβγάδες, ένταση, νεύρα ακόμα και σε διαζύγιο. Και προφανώς κάτι τέτοιο βλάπτει, εκτός από τους ενήλικες, πρωτίστως τα ίδια τα παιδιά. Για να είμαστε, λοιπόν, όλοι ευτυχισμένοι εντός του οικογενειακού πλαισίου, από τη στιγμή που γινόμαστε γονείς πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας ως σύντροφοι. Και μέσα σε αυτήν την καινούργια σχέση που χτίζουμε από κοινού με υπομονή, δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε το σεξ ως αναγκαίο κακό ή ως μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν, ασυμβίβαστη με τη γονεϊκή μας πραγματικότητα. Μια καλή ερωτική ζωή πρέπει να αποτελεί καθήκον προς τον εαυτό μας, πολλώ δε μάλλον προς τα παιδιά μας. Ακόμα κι αν είμαστε άυπνοι, κουρασμένοι, ξενυχτισμένοι, φρικαρισμένοι, ας προσφέρουμε ένα χάδι στον άυπνο, κουρασμένο, ξενυχτισμένο, φρικαρισμένο άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα μας και ό,τι ήθελε προκύψει. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ποτέ ότι τρώγοντας έρχεται η όρεξη!