Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο όταν επιλέγεις (ή πρέπει) να είσαι εργαζόμενη μητέρα:

Οι άνθρωποι που με ευκολία ‒και εκ του ασφαλούς‒ μοιράζονται τα σχόλιά τους περί δικής σου ανεπάρκειας, απαντώντας σε κάθε ερώτημα περί συμπεριφοράς του παιδιού σου με τη φράση: «Μήπως επειδή λείπεις από το σπίτι παραπάνω από όσο πρέπει;»

Η έλλειψη του ύπνου που σε μετατρέπει σε κινούμενο ζόμπι που ξεχνάει για ποιο λόγο μπήκε στο δωμάτιο του παιδιού, γιατί άναψε το μάτι της κουζίνας (ή, ακόμη χειρότερα, το ότι άναψε το μάτι της κουζίνας);

Οι ταινίες που ξεκινάς να δεις και δεν τελειώνεις ποτέ, το στάσιμο τσάκισμα στις σελίδες των βιβλίων που στοιβάζονται στο κομοδίνο σου;

Οι ευφάνταστες συνταγές που μελετάς τα χαράματα στην οθόνη του κινητού σου και οι οποίες μέχρι το απόγευμα έχουν μετατραπεί στα πρωτότυπα μακαρόνια με κιμά;

Το ότι για να μπορείς να παραλάβεις ελέγχους, να συζητήσεις με δασκάλους και καθηγητές, να παρευρεθείς σε μικρές και μεγάλες γιορτές και σε απογευματινά πάρτι, πρέπει να καταστρώνεις ενδελεχές action plan (A και Β ‒ όπου Β είναι και η πιο πιθανή εκδοχή τού «τι κάνω αν δεν τα καταφέρω καθόλου»);

Το ότι προσπαθείς να χωρέσεις στην ώρα της προπόνησης μέλλοντα μπασκετμπολίστα σου, σούπερ μάρκετ, συνεργείο αυτοκινήτου και λοιπές οικιακές εργασίες;

Αυτό που μοιάζει με περιφρόνηση αλλά είναι ζήλια και το αισθάνεσαι όταν ακούς μαμάδες, που δεν εργάζονται, να σου λένε «δυστυχώς δεν προλαβαίνω να πάω γυμναστήριο 4 φορές την εβδομάδα», όταν για σένα η μόνη γυμναστική είναι η συντονισμένη ‒δεν λέω‒ προσπάθεια να ετοιμάσεις και να ντύσεις ταυτόχρονα τρία παιδιά για το σχολείο στις 7 το πρωί;

Οι μέρες που όταν επιστρέφεις σπίτι αυτά έχουν ήδη κοιμηθεί και εσύ ψαχουλεύεις στις τσάντες, που μόνα τους έχουν ετοιμάσει για την άλλη μέρα, για να τσεκάρεις;

Οι μέρες που τους υπόσχεσαι ότι θα είσαι εκεί νωρίτερα, αλλά δεν είσαι; Ειδικά αυτές.

Ξέρω τι είναι καλύτερο:

Ο πολλαπλασιασμός της ευτυχίας στις λιγότερες αλλά πιο ουσιαστικές στιγμές συνύπαρξης. Η αγκαλιά το βράδυ στα κρεβάτια τους, το αδιαπραγμάτευτα από κοινού πρωινό ξύπνημα και περπάτημα (ενίοτε 100άρι) ως το σχολικό, οι στιγμές που μπαίνεις στο σπίτι νωρίτερα από ό,τι σε περίμεναν, οι φορές που το ότι δεν μαγείρεψες σας κάνει όλους μαζί να χαζεύετε τα φυλλάδια delivery.

Στις σκληρά εργαζόμενες μαμάδες, λοιπόν, ναι, σε αυτές εύχομαι να σκεφτούν πολυυύ καλά τι θα ζητήσουν φέτος από τον Άγιο Βασίλη.

Καλά Χριστούγεννα!